ΔΡ. ΜΑΡΙΑ ΣΤΑΜΕΛΟΥ, MD, FEAN


Ιατρείο νόσου Πάρκινσον και Κινητικών Διαταραχών

Καθηγήτρια Νευρολογίας, Παν/μίου Marburg

Άλλες Κινητικές Διαταραχές


  • Τικς

    Τα τικς είναι ακούσιες, σύντομες, στερεότυπες κινήσεις ή φωνήματα. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό των τικς είναι ότι μπορούν να κατασταλούν από τον ασθενή για ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Συνήθως ο ασθενής βιώνει μια αυξανόμενη αίσθηση άγχους και δυσφορίας κατά την διάρκεια που προσπαθεί να καταστείλει τα τικς, και όταν επιτρέπεται να χαλαρώσει και τα τικς εκλύονται, αισθάνεται ανακούφιση.


    Τα τικς είναι πολύ συχνά, 15% του πληθυσμού θα έχει ένα τικ σε κάποια χρονική στιγμή της ζωής του. Για τη συντριπτική πλειοψηφία αυτό είναι για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, εμφανίζεται στην παιδική ηλικία και έχει μικρή ή καθόλου κλινική σημασία. Ωστόσο, σε άλλους προαναγγέλλει την έναρξη μιας χρόνιας διαταραχής η οποία μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική σωματική, ψυχολογική και κοινωνική δυσλειτουργία.

  • Σύνδρομο Tourette

    Το σύνδρομο Tourette  επηρεάζει το 0,5-1% του πληθυσμού ηλικίας κάτω των 18, και 0,3-0,5% του ενήλικου πληθυσμού. Το βασικό κλινικό χαρακτηριστικό του είναι η παρουσία πολλαπλών, κινητικών και φωνητικών τικς με έναρξη πριν από την ηλικία των 18 ετών. Άλλα κλινικά χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν την κοπρολαλία και κοπροπραξία, άσεμνες, κοινωνικά ακατάλληλες συμπεριφορές και κυρίως ψυχιατρικές διαταραχές (όπως διαταραχή ελλειμματικής προσοχής / υπερκινητικότητας, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και κατάθλιψη).

    Η θεραπεία του συνδρόμου επικεντρώνεται στο στα συμπτώματα που προκαλούν στον ασθενή το μεγαλύτερο πρόβλημα ή τις μεγαλύτερες δυσλειτουργίες. Τα περισσότερα περιστατικά του συνδρόμου είναι ήπια και δεν απαιτούν φαρμακευτική θεραπεία. Οι θεραπείες που έχουν ως στόχο τα τικ συμπεριλαμβάνουν την διενέργεια ενέσεων αλλαντική τοξίνης σε συγκεκριμένα κινητικά τικς. Υπάρχουν και περαιτέρω φαρμακευτικές θεραπείες καθώς και ο εν τω βάθει εγκεφαλικός ερεθισμός. Σημαντική είναι η αντιμετώπιση της ψυχιατρικής συννοσηρότητας και η εξατομίκευση της θεραπείας.


    Μάθετε Περισσότερα..

  • Μυόκλονος

    Ο μυόκλoνος είναι μια υπερκινητική διαταραχή  που χαρακτηρίζεται από ξαφνικά, σύντομα ακούσια τνάγματα. Υπάρχουν πολλές πιθανές αιτίες του μυόκλονου και τόσο η αιτιολογία όσο και τα χαρακτηριστικά του είναι σημαντικά για την διάγνωση και της θεραπεία. 


    Ο μυόκλονος μπορεί να είναι σύμπτωμα πολλών παθήσεων. Μπορεί να οφείλεται σε λήψη φαρμάκων ή να εμφανιστεί ως ένα απο τα συμπτώματα μιας γενετικής νόσου (όπως η μυοκλονική δυστονία), μιας νευροεφκυλιστική νόσου οπως η φλοιοβασική εκφύλιση  ή οι μυοκλονικές αταξίες (progressive myoclonic ataxias). 


     Οι τρεις γενικά αποδεκτές ταξινομήσεις του μυόκλονου σύμφωνα με τα κλινικά σημεία, την αιτιολογία και την ανατομική προέλευση. Η ανατομική προέλευση είναι απαραίτητα για μια αιτιολογική διάγνωση. Άλλωστε και η θεραπεία του βασίζεται  στην ανατομική προέλευση του μυοκλονού.


    Ο μυόκλονος συχνά είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί, καθώς απαιτεί συχνά πολλαπλά φάρμακα για μέτρια πολλές φορές αποτελέσματα. Ο μυόκλονος παραμένει μια πρόκληση για διαχείριση και υπάρχει έλλειψη αυστηρών κλινικών δοκιμών που καθοδηγούν τα παραδείγματα θεραπείας.



  • Αταξία

    Τί είναι αταξία


    Η λέξη Αταξία σημαίνει «χωρίς οργάνωση». Ο όρος αναφέρεται σε ασυντόνιστες, αδέξιες κινήσεις και αστάθεια. Ο συντονισμός της κίνησης απαιτεί συνεργασία πολλών μερών του νευρικού συστήματος κι αν ένα από αυτά υποστεί βλάβη, μπορεί να εμφανιστεί αταξία. Η αταξία μπορεί να προέρχεται από δυσλειτουργία στον εγκέφαλο, στο νωτιαίο μυελό, ή στα νεύρα του σώματος. Η περιοχή του εγκεφάλου που συνηθέστερα ευθύνεται για την αταξία είναι η παρεγκεφαλίδα.


    Τα συμπτώματα


    Οι ασθενείς εμφανίζουν δυσκολία στην ισορροπία κατά την όρθια στάση και προβλήματα στην βάδιση που μπορεί να περιλαμβάνουν βάδισμα με τα πόδια πιο ανοιχτά από το κανονικό (με ευρεία βάση), πτώση προς την μία ή την άλλη πλευρά, αδυναμία βάδισης σε ευθεία γραμμή (όπως ο μεθυσμένος), πτώσεις λόγω αστάθειας, αδέξιες, μη συντονισμένες κινήσεις των χεριών, τρέμουλο (τρόμος) που συνήθως χειροτερεύει κατά την προσπάθεια να αγγίξουμε ένα σημείο-στόχο, προβλήματα στην ομιλία, κυρίως κακή άρθρωση που μοιάζει με την ομιλία του μεθυσμένου και είναι δυσνόητη και άλλα.


    Οι αιτίες


    Η αταξία είναι μια νευρολογική εκδήλωση δηλαδή ένα σύμπτωμα και όχι μια ασθένεια. Ανάμεσα στα πολλά πιθανά αίτια περιλαμβάνονται, εγκεφαλικές βλάβες από όγκους, εγκεφαλικά επεισόδια, τραύμα, λοιμώξεις κ.α, ελλείψεις βιταμινών όπως οι B1, B12 και εκθεση σε φάρμακα ή τοξικές ουσίες. Μπορεί όμως να οφείλεται και σε αυτοάνοσες καταστάσεις όπως η πολλαπλή σκλήρυνση, παρανεοπλασματικά σύνδρομα, οι φλεγμονές, μεταβολικά νοσήματα όπως δυσλειτουργία του θυρεοειδή αδένα και χαμηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα αλλά και νευροεκφυλιστικά νοσήματα στα οποία ο εγκέφαλος χάνει νευρικά κύτταρα, όπως η ατροφία πολλαπλών συστημάτων, η νωτιοπαρεγκεφαλιδική αταξία κ.α.



    Υπάρχει θεραπεία;


    Η αντιμετώπιση της αταξίας εξαρτάται από την αιτία της. Αν οφείλεται σε φάρμακα ή τοξικές ουσίες, μπορεί να βελτιωθεί διακόπτoντας την έκθεση στον υπεύθυνο παράγοντα. Η έλλειψη βιταμινών, οι όγκοι, κάποιες αυτοάνοσες καταστάσεις και μεταβολικά νοσήματα είναι επίσης δυνητικά θεραπεύσιμα αίτια. Ορισμένες γενετικές αταξίες μπορεί να έχουν ειδικές θεραπείες με φάρμακα ή βιταμίνες. ‘Οταν δεν υπάρχει συγκεκριμένη θεραπεία, η φυσιοθεραπεία, η εργοθεραπεία και η λογοθεραπεία μπορούν να βελτιώσουν την λειτουργικότητα και την ποιότητα ζωής των ασθενών με αταξία. Σημαντικό είναι να γίνει σωστά η διάγνωση της υποκείμενης αιτίας, και για αυτό καλό θα είναι ο ασθενής να επισκέπτεται κάποιον εξειδικευμένο νευρολόγο.

  • Σύνδρομο Ανήσυχων άκρων

    Σύνδρομο Ανήσυχων Άκρων (Restless legs syndrome – RLS) – Πληροφορίες για τους ασθενείς


    Τι είναι;


    Το Σύνδρομο Ανήσυχων Άκρων (Restless legs syndrome – RLS) αποτελεί μία κατάσταση κατά την οποία ο ασθενής νιώθει μια ακαταμάχητη ανάγκη να κινήσει τα πόδια του. Το 5-10% του γενικού πληθυσμού εμφανίζει RLS. Οι άνθρωποι με RLS περιγράφουν κάποιες φορές ένα απροσδιόριστο ή δυσκολο να περιγραφεί δυσάρεστο αίσθημα στα πόδια τους, που μπορεί να είναι ένα επώδυνο αίσθημα έντασης, ή/και σαν κάτι να τσιμπάει, να καίει ή να περπατάει βαθιά μέσα στα πόδια τους. Τα συμπτώματα χαρακτηριστικά χειροτερεύουν το απόγευμα και κατά τη διάρκεια της νύχτας, οδηγώντας έτσι σε προβλήματα στον ύπνο, ενώ μπορεί να εκδηλωθούν και κατά τη διάρκεια της ημέρας, ιδίως μετά από παραμονή στην καθιστή θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μπορεί να αφορούν το ένα πόδι, ή εναλλάξ ή ταυτόχρονα ακόμα και τα δύο πόδια. Το χαρακτηριστικό είναι ότι το αίσθημα αυτό ανακουφίζεται όταν ο ασθενής σηκωθεί και περπατήσει. Πολλές φορές συγχέεται με τις ακούσιες περιοδικές κινήσεις των άκρων στον ύπνο (periodic limb movements in sleep - PLMS). Στο PLMS οι κινήσεις συμβαίνουν ακούσια στον ύπνο και συνήθως τις αναφέρει όποιος κοιμάται δίπλα στον ασθενή, ενώ στο RLS ο ασθενής είναι ξύπνιος, και αισθάνεται την ακαταμάχητη ανάγκη να σηκωθεί και να περπατήσει για να ανακουφίσει αυτό το περίεργο αίσθημα στα πόδια του.


    Τι το προκαλεί;


    Το Σύνδρομο Ανήσυχων ́Άκρων είναι συχνά άγνωστης αιτολογίας (πρωτοπαθές) και συχνά κληρονομικό. Στην παθοφυσιολογία του εμπλέκεται ο μεταβολισμός της ντοπαμίνης ή του σιδήρου, για αυτό και η φαρμακευτική του αγωγή σχετίζεται με την ντοπαμίνη. Κάποιες από τις δευτεροπαθείς γνωστές αιτίες αποτελούν η ανεπάρκεια σιδήρου, η νεφρική ανεπάρκεια, καθώς και κάποιες νευροπάθειες. Τα συμπτώματα του συνδρόμου μπορεί επίσης να εμφανιστούν κατά την εγκυμοσύνη και να εξαφανιστούν μετά τη γέννα. Επίσης μπορεί να οφείλεται σε φάρμακα όπως κάποια ψυχιατρικά φάρμακα.


    Η/ο νευρολόγος θα σας ζητήσουν κάποιες διαγνωστικές εξετάσεις, ώστε να καθορίσουν την αιτία και να συστήσουν την κατάλληλη θεραπεία.


    Θεραπεία


    Δεν υπάρχει θεραπεία που να οδηγεί στην ίαση για το Σύνδρομο Ανήσυχων Άκρων. Υπάρχουν όμως αποτελεσματικές φαρμακευτικές αγωγές για τον έλεγχό του. Για παράδειγμα, αν ένας ασθενής έχει χαμηλά επίπεδα αποθηκευμένου σιδήρου, συμπληρώματα σιδήρου μπορούν να βοηθήσουν. Οι παρακάτω φαρμακευτικές αγωγές μπορούν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων του συνδρόμου: Φάρμακα σχετιζόμενα με τη ντοπαμίνη (λεβοντόπα, ροτιγοτίνη, ροπινιρόλη και πραμιπεξόλη), με το GABA, όπως η γκαμπαπεντίνη και η πρεγκαμπαλίνη και οπιοειδή φάρμακα. Η φαρμακευτική αγωγή λαμβάνεται συνήθως αργά το απόγευμα, πριν ξεκινήσουν τα συμπτώματα. Αν χρειάζεται μπορεί να ληφθεί και νωρίτερα. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να έχει προηγηθεί εξέταση από ειδική/ό νευρολόγο, που θα αποφασίσει ποια είναι η σωστή αγωγή για τον κάθε ασθενή. Η ρύθμιση της αγωγής θα πρέπει να γίνεται από ειδικό, καθώς οι άμεσες και όψιμες παρενέργειες απο την λάθος χρήση των φαρμάκων μπορεί να είναι σημαντικές.

Share by: