Άτυπα Παρκινσονικά Σύνδρομα

H ατροφία πολλαπλών συστημάτων είναι μια σπάνια νευροεκφυλιστική νόσος. Χαρακτηρίζεται από ανεπάρκεια του αυτόνομου νευρικού συστήματος (με ορθοστατική υπόταση, και ουρογεννητικές διαταραχές), παρκινσονισμό ή / και παρεγκεφαλιδικά σημεία (αστάθεια στην βάδιση, διαταραχή στην ομιλία). Η συνήθης ηλικία έναρξης είναι 53-55 ετών. Η MSA είναι συνήθως σποραδική νόσος. Η ανταπόκριση του παρκινσονισμού στα ντοπαμινεργικά φάρμακα είναι φτωχή, και η διάγνωση καθώς και η θεραπεία της απαιτεί εξειδίκευση και συχνή παρακολούθηση.

H προϊούσα υπερπυρηνική παράλυση είναι μια σπάνια νευροεκφυλιστική νόσος που χαρακτηρίζεται από συμμετρικό παρκινσονισμό, υπερπυρηνική παράλυση του κάθετου βλέμματος και αστάθεια του σώματος με συχνές πτώσεις κυρίως προς τα πίσω. Οι ασθενείς εμφανίζουν ακόμα στην πορεία τηςνόσου υποφλοιώδη άνοια, δυσαρθρία και δυσφαγία. Η μέση ηλικία έναρξης είναι 63 ετών. Η PSP είναι σχεδόν πάντα σποραδική. Η διάγνωση της έχει σημασία για την πρόγνωση. Η διάγνωση της απαιτεί εξειδίκευση και εμπειρία στην νόσο, καθώς δεν υπάρχει προς το παρόν καμία παρακλινική εξέταση που να επιβεβαιώνει την διάγνωση. Μαγνητική τομογραφία και ειδικά σπινθηρογραφήματα είναι όμως υποστηρικτικά της διάγνωσης.

Η φλοιοβασική εκφύλιση είναι μια σπάνια νευροεκφυλιστική διαταραχή που συνήθως χαρακτηρίζεται από ασύμμετρo παρκινσονισμό, δυστονία, μυοκλονίες, καιπεραιτέρω συμπτώματα απο εκφύλιση του φλοιού(π.χ., απραξία, alien limb). Ο ακριβής επιπολασμός της CBD είναι άγνωστος, αλλά πιστεύεται ότι είναι σημαντικά χαμηλότερος από εκείνη του PSP ή MSA. Η CBD είναι σχεδόν πάντα ένα σποραδικό νόσημα.

Ο Παρκινσονισμός μπορεί επίσης να είναι συμπτωματικός, συχνότερα αγγειακής, φαρμακευτικής αιτιολογίας ή αποτέλεσμα άλλων δομικών βλαβών. Από αυτά, παρκινσονισμός προκαλούμενος από φάρμακα είναι ίσως ο πιο συχνός, και περιλαμβάνει ουσίες που μπλοκάρουν τους μετα-συναπτικούς υποδοχείς της ντοπαμίνης D2 με υψηλή συγγένεια (όπως αντιψυχωσικά και αντιεμετικά φάρμακα) και το βαλπροϊκό νάτριο. Η διαφορική τους διάγνωση απο την νόσο του Πάρκινσον υποβοηθάται από την διενέργεια σπινθηρογραφήματος βασικών γαγγλίων, και είναι σημαντική καθώς η αντιμετώπισή τους διαφέρει σημαντικά από εκείνη της νόσου του Πάρκινσον.