Αντλίες συνεχούς έγχυσης φαρμακευτικής αγωγής στη νόσο Πάρκινσον

Ποιός είναι ο ρόλος της φαρμακευτικής αγωγής στη νόσο του Πάρκινσον και πώς αλλάζει η ανταπόκριση σε αυτή στην πορεία της νόσου;

Οι ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον δεν έχουν αρκετή ποσότητα μιας χημικής ουσίας, της ντοπαμίνης, στον εγκέφαλό τους. Υπάρχουν φάρμακα που βοηθούν τα συμπτώματα της νόσου. Τα περισσότερα λαμβάνονται από το στόμα. Όταν ξεκινάτε για πρώτη φορά να παίρνετε φάρμακα για την νόσο του Πάρκινσον, τα οφέλη τους διαρκούν για όλη την ημέρα, ενώ εσείς τα λαμβάνετε (ανάλογα με το φάρμακο) απο 1 εώς 3 φορές την ημέρα.

Όμως, καθώς η νόσος εξελίσσεται, μπορεί να διαπιστώσετε πως η επίδραση του φαρμάκου δεν κρατά μέχρι την επόμενη λήψη. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται «wearing off». Όταν είστε σε «off», τα συμπτώματα της νόσου, όπως ο τρόμος, η βραδύτητα και η δυσκολία στη βάδιση, μπορεί να επιστρέψουν. Όταν η επίδραση του φαρμάκου επανέλθει, δηλαδή είστε σε «on», τα συμπτώματα βελτιώνονται. Το «wearing off» οδηγεί στο να λαμβάνετε όλο και περισσότερες φορές μέσα στην ημέρα φάρμακα με αποτέλεσμα μετά απο κάποια χρόνια να απαιτούνται 6 ή και περισσότερες λήψεις φαρμάκων την ημέρα ενώ η κινητικότητά σας να εμφανίζει έντονες διακυμάνσεις μεταξύ on και off, αλλά και υπερκινησίες που είναι παρενέργεια της μακροχρόνιας λήψης φαρμάκων. Αυτό καθιστά την καθημερινότητα δύσκολη για έναν ασθενή, και απαιτούνται άλλες λύσεις.

Τί είναι οι θεραπείες συνεχούς έγχυσης για τη νόσο του Πάρκινσον; 

Πρόκειται για θεραπείες χορηγούμενες είτε μέσω μια μικρής βελόνας τοποθετημένης κάτω από το δέρμα είτε μέσω ενός σωλήνα (καθετήρα) τοποθετημένου στο λεπτό έντερο. Παρέχουν συνεχή ροή φαρμάκου καθ’όλη την διάρκεια της ημέρας. Κατ’αυτόν τον τρόπο ελαχιστοποιούνται οι διακυμάνσεις της κινητικότητας του ασθενούς που αναφέρονται παραπάνω αλλά και η λήψη φαρμάκων απο το στόμα. 

Η λεβοντόπα και η απομορφίνη είναι τα συνήθη φάρμακα που χρησιμοποιούνται ως θεραπείες έγχυσης για να αντιμετωπίσουν το έλλειμμα ντοπαμίνης στον εγκέφαλο.

• Λεβοντόπα: Η ουσία αυτή μετατρέπεται σε ντοπαμίνη στον εγκέφαλο. Είναι το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο φάρμακο από του στόματος για τη νόσο του Πάρκινσον. Πλέον μπορεί να εγχυθεί στο έντερο σε μορφή gel, που ονομάζεται εντερική γέλη λεβοντόπα/καρβιντόπα (LCIG), για να ελαττώσει τις περιόδους off. Η εντερική γέλη λεβοντόπα/καρβιντόπα περιέχεται σε μια φορητή εξωτερική αντλία που συνδέεται με έναν σωλήνα. Ο σωλήνας της αντλίας LCIG συνδέεται σε έναν δεύτερο σωλήνα που μεταφέρει την λεβοντόπα στο έντερο.
• Απομορφίνη: Αυτή η ουσία είναι ένας ντοπαμινεργικός αγωνιστής δηλαδή δρα στα εγκεφαλικά κύτταρα με παρόμοιο με την ντοπαμίνη τρόπο. Εγχέεται κάτω από το δέρμα είτε σε μια δόση είτε σε συνεχή έγχυση. Βοηθά στην ελάττωση των περιόδων off. Ο σωλήνας της αντλίας απομορφίνης συνδέεται σε μια λεπτή βελόνα που τοποθετείται κάτω από το δέρμα και κρατείται στη θέση της με αυτοκόλλητο.

Ποιός πρέπει να λάβει υπόψιν του τις θεραπείες αυτές; 

Το πρωταρχικό μέλημα του γιατρού σας απο την αρχή της θεραπείας σας θα πρέπει να βασίζεται στην αρχή του συνδυασμού μιας καλης ποιότητας ζωής με όσο το δυνατόν λιγότερα φάρμακα απο του στόματος. Ο στόχος της θεραπευτικής αγωγής στην μακροχρόνια αυτή νόσο είναι να διατηρεί ο ασθενής μια καλή ποιότητα ζωής και όχι να πέρνει παραπάνω αγωγή απο ο,τι πραγματικά χρειάζεται. Ο λόγος είναι οτι η μη σωστή διαχείριση της αγωγής τα 5 πρώτα χρόνια της νόσου, αυξάνει την πιθανότητα για την εμφάνιση των διακυμάνσεων και άρα του σημείου όπου οι προχωρημένες θεραπείες έχουν ένδειξη. Εάν φτάσει αυτό το σημείο, η ενδεδειγμένη θεραπεία για εσάς θα σας συστηθει απο τον γιατρό σας. Δεν είναι όλοι οι ασθενείς κατάλληλοι για όλες τις θεραπείες. Εμπιστευτείτε τον γιατρό σας και φυσικά ρωτήστε τον όλες σας τις απορίες και τις εναλλακτικές. 

Πού προσφέρονται οι θεραπείες έγχυσης?

Οι θεραπείες προσφέρονται σε εξειδικευμένα κέντρα απο νευρολόγους ειδικούς στις Κινητικές Διαταραχές (Movement Disorders Specialists). Εξειδικευμένη ομάδα θα αποφανθεί για το εάν πληρείτε τις προυποθέσεις για μια καλή ανταπόκριση στην εκάστοτε θεραπεία. Οι ασθενείς συνήθως ξεκινούν την θεραπεία έγχυσης στο νοσοκομείο όπου και παραμένουν περίπου 3-4 ημέρες. Στην περίπτωση της LCIG, ο εξειδικευμένος γαστρεντερολογος εισάγει τον καθετήρα στο λεπτό σας έντερο και ο νευρολόγος ξεκινά την χορήγηση του φαρμάκου. Στις θεραπείες έγχυσης, η χορήγηση συνήθως ξεκινά το πρωί και σταματά κατά την διάρκεια της νύχτας. Τους πρώτους μήνες της αγωγής, η δόση ρυθμίζεται με την βοήθεια του ιατρού ή /και εξειδικευμένου νοσηλευτή. Στην περίπτωση της αντλίας εντερικής γέλης λεβοντόπα/καρβιντόπα διακόπτεται προφανώς και η καθημερινή αγωγή με αυτό το φάρμακο απο του στόματος (και συνήθως και των υπολοίπων).

Στο τμήμα Πάρκινσον και Κινητικών Διαταραχών του ΥΓΕΙΑ παρέχουμε τις υπηρεσίες και μπορείτε να απευθυνθείτε για περισσότερες πληροφορίες (Τηλ 210 6867330)