ΔΡ. ΜΑΡΙΑ ΣΤΑΜΕΛΟΥ, MD, FEAN


Ιατρείο νόσου Πάρκινσον και Κινητικών Διαταραχών

Καθηγήτρια Νευρολογίας, Παν/μίου Marburg

Κινητικές Διαταραχές

Μαρία Σταμέλου • Μαρ 14, 2019

Όταν το σώμα δεν υπακούει

Η εικόνα ενός ατόμου που τρέμει, που έχει τικ ή που περπατά αργά με μικρά βήματα, είναι μάλλον συνηθισμένη. Αιτία γι’ αυτό είναι οι αποκαλούμενες «κινητικές διαταραχές», που δυσκολεύουν πολλές φορές τη ζωή μας ή τη ζωή των οικείων μας. Ποιες είναι, όμως, και τι μπορούμε να κάνουμε;


Τι είναι οι κινητικές διαταραχές;

Οι κινητικές διαταραχές (Movement Disorders) είναι κλάδος της νευρολογίας και είναι μια ομάδα παθήσεων με βασικό σύμπτωμα τη διαταραχή της κινητικότητας. Οι κινητικές διαταραχές είναι συχνές: η εικόνα ενός ατόμου που τρέμει, που έχει τικ ή που περπατά αργά με μικρά βήματα, είναι οικεία σε όλους. Ωστόσο, η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση του κοινού γι’ αυτές τις διαταραχές δεν είναι επαρκείς και αυτό οδηγεί σε καθυστερήσεις στη διάγνωση και στην αντιμετώπισή τους. Η σωστή και έγκαιρη διάγνωση της υποκείμενης αιτίας της κινητικής διαταραχής είναι μεγάλης σημασίας, καθώς η κάθε πάθηση μπορεί να έχει παρεμφερή συμπτώματα, αλλά διαφορετική θεραπεία και πρόγνωση.

Αν υποψιάζεστε ότι μπορεί να πάσχετε από τέτοια διαταραχή, απευθυνθείτε σε ειδικό κέντρο, όπου εξειδικευμένοι νευρολόγοι (Movement Disorders Specialists) αντιμετωπίζουν καθημερινά τέτοια περιστατικά, διενεργούν τις κατάλληλες διαγνωστικές εξετάσεις και εφαρμόζουν όλη τους την εμπειρία στην ενημέρωση, τη θεραπεία και τη μακροχρόνια υποστήριξη του κάθε ασθενή.

Ποιες είναι όμως οι θεμελιώδεις διαταραχές της κινητικότητας;

Ουσιαστικά είναι δύο: είτε υπάρχει λιγότερη κίνηση από το φυσιολογικό (υποκινησία) είτε περισσότερη κίνηση από το φυσιολογικό (υπερκινησία). Χαρακτηριστικό παράδειγμα νόσου που οδηγεί σε υποκινησία, είναι η γνωστή σε όλους νόσος Πάρκινσον. Το «μάγκωμα», η δυσκολία και η βραδύτητα στις κινήσεις, ο πόνος και η υποκινησία σε έναν ώμο ή το τρέμουλο (τρόμος) ηρεμίας στη μια πλευρά του σώματος, η διαταραχή στη βάδιση, η αστάθεια, οι πτώσεις, η δυσκολία στην ομιλία και στην κατάποση είναι χαρακτηριστικά συμπτώματα των παθήσεων που οδηγούν σε υποκινησία.

Ειδικά στη νόσο Πάρκινσον, τα αρχικά συμπτώματα μπορεί να είναι μειωμένη όσφρηση ή διαταραχή στον ύπνο REM (οπότε ο ασθενής βιώνει έντονα τα όνειρά του, με αποτέλεσμα να κινείται βίαια ή να φωνάζει στον ύπνο του). Υπερκινησίες, δηλαδή κινητικές διαταραχές που χαρακτηρίζονται από ακούσιες κινήσεις, είναι ο τρόμος (τρέμουλο), η δυστονία (παρατεταμένοι μυϊκοί σπασμοί που οδηγούν σε μη φυσιολογική στάση κάποιου μέρους του σώματος, όπως αυτό που ιατρικά αποκαλούμε «ραιβόκρανο»), τα τικ, ο μυόκλονος (τινάγματα) και η χορεία (τυχαίες, ακούσιες, άσκοπες κινήσεις), ενώ μπορεί να συνοδεύονται και από πληθώρα άλλων συμπτωμάτων ανάλογα με την υποκείμενη νόσο, όπως πόνος, έκπτωση νοητικών λειτουργιών, αστάθεια, πτώσεις, αλλαγές στη συμπεριφορά, κατάθλιψη.

Ποιες είναι οι αιτίες πίσω από τις κινητικές διαταραχές;

Οι κινητικές διαταραχές μπορεί να προκληθούν από μια πληθώρα αιτιών. Μπορεί να είναι π.χ. παρενέργεια χρήσης φαρμάκων, αποτέλεσμα μιας δομικής βλάβης στον εγκέφαλο (μετά από ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο), μιας νευρο-εκφυλιστικής (π.χ. Πάρκινσον) ή μεταβολικής νόσου (π.χ. υπεργλυκαιμία) ή ακόμα και ψυχογενείς.

Πώς αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα;

Η διάγνωση της υποκείμενης νόσου θα πρέπει να συνοδεύεται από ενημέρωση για την πρόγνωση και τη στρατηγική της θεραπευτικής αντιμετώπισης των ποικίλων συμπτωμάτων που μπορεί να προκύπτουν στην πορεία, καθώς και τη συνεχή υποστήριξη του ασθενούς και του περιβάλλοντός του. Αυτό απαιτεί πολλές φορές και τη συνδρομή άλλων ειδικοτήτων και μπορεί να επιτευχθεί μόνο σε ένα εξειδικευμένο κέντρο.

Ιούλιος 2015

Από Μαρία Σταμέλου 23 Jan, 2024
Μετά τη διάγνωση της νόσου Πάρκινσον σε έναν ασθενή, πολύ συχνά χρησιμοποιείται ο όρος «περίοδος του μήνα του μέλιτος», που εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε επιστημονικές εργασίες στα τέλη της δεκαετίας του 1970, για να δηλώσει τα πρώτα 2-5 έτη της νόσου, ως ένα στάδιο κατα το οποί υπάρχει γενικά μια σταθερή απόκριση στην αγωγή, πριν εμφανιστούν οι κινητικές διακυμάνσεις και επιπλοκές της θεραπείας. Τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, ο όρος έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως στην επιστημονική βιβλιογραφία, στα βιβλία νευρολογίας και στα συνέδρια, αλλά και στην κλινική πράξη. Ωστόσο, ο όρος καλό θα ήταν πλέον να αντικατασταθεί. Οι λέξεις «Έχετε τη νόσο του Πάρκινσον» σε ένα άτομο που έχει μόλις διαγνωσθεί, είναι ένα σοκ για οποιονδήποτε τις ακούει εν μέρει λόγω και της άγνοιας για το οτι η νόσος είναι αντιμετωπίσιμη. Η άρνηση, ο θυμός και η κατάθλιψη είναι κοινές αντιδράσεις. Αυτά τα συναισθήματα είναι σημαντικά και απαιτούν διαχείριση και είναι δύσκολο να περιγραφούν ως ένα αίσθημα «μήνας του μέλιτος», ακόμη και όταν η διάγνωση ακολουθείται από τη χορήγηση ντοπαμινεργικής θεραπείας και την παροχή συμπτωματικής ανακούφισης. Απο την άλλη, η φράση προοιωνίζει οτι πρόκειται να έρθει κάτι χειρότερο μετά απο αυτη την περίοδο και δημιουργεί άγχος. Εμπειρίες ασθενών που σχολιάζουν πώς αισθάνονται όταν ακούν τέτοιες εκφράσεις απο τους ιατρούς τους μαρτυρούν το πόσο αδόκιμος, δυσάρεστος και κάποιες φορές προσβλητικός είναι αυτός ο όρος για μια σειρά απο διαφορετικούς λόγους (Alonso-Canovas et al 2023). Αλλά και επιστημονικά αυτά που υποδηλώνει ο όρος δεν είναι σωστά, διότι ο κάθε ασθενής είναι διαφορετικός, η διάρκεια της ανταπόκρισης χωρίς διακυμάνσεις ποικίλει και δεν υπάρχει τρόπος να προβλεφθεί η διάρκεια αυτή. Έτσι, μολονότι αρχικά ο όρος εξυπηρετούσε την επικοινωνία μεταξύ των ιατρών, σήμερα που η επικοινωνία και η θεραπευτική σχέση μεταξύ γιατρού και ασθενούς έχει αλλάξει, οι όροι που χρησιμοποιούνται θα πρέπει να αντικατοπτρίζουν την κατανόηση, την ενσυναίσθηση και τη συνεργασία μεταξύ επαγγελματιών υγείας και ατόμων με την νόσο (Alonso-Canovas et al 2023). Ο όρος 'πρώιμη Πάρκινσον' υπεραρκεί για να περιγράψει την αρχική φάση της νόσου. Βιβλιογραφια Araceli Alonso-Canovas et al. The Early Treatment Phase in Parkinson's Disease: Not a Honeymoon for All, Not a Honeymoon at All? J Parkinsons Dis 2023;13(3):323-328. doi: 10.3233/JPD-225064.
Από Μαρία Σταμέλου 08 Apr, 2022
Μπορεί η νόσος του Πάρκινσον να οδηγήσει σε διαταραχές της διάθεσης και ποιές; Πολύ συχνά. Τα πιο συχνά είναι η κατάθλιψη, το άγχος και η απάθεια. Η νόσος Πάρκινσον χαρακτηρίζεται και από μια πληθώρα άλλων μη-κινητικών συμπτωμάτων και όχι μόνο από τις γνωστές κινητικές δυσκολίες. Σε κάποιους ασθενείς, τα μη κινητικά συμπτώματα και ειδικά το άγχος και η κατάθλιψη μπορεί να επηρεάσουν την ποιότητα ζωής περισσότερο και από τα ίδια τα κινητικά προβλήματα. Πολλές φορές μπορεί και να προηγούνται της εμφάνισης των κινητικών συμπτωμάτων (δηλαδή του τρόμου, της βραδύτητας κτλ). Συχνά, ένας ασθενής δηλαδή εμφανίζει πρώτα ανεξήγητη κατάθλιψη και άγχος που τον οδηγούν στον ψυχίατρο, λαμβάνει αγωγή που πολλές φορές μπορεί να μην είναι αποτελεσματική, και μήνες ή και κάποια χρόνια μετά, αρχίζει να τρέμει, ή να είναι δύσκαμπτος. Άλλοι ασθενείς μπορεί να τα εμφανίσουν έχοντας ήδη χρόνια τη νόσο. Μεγάλο ρόλο παίζουν και τα φάρμακα που λαμβάνονται για τα κινητικά συμπτώματα, ενώ το άγχος μπορεί να εμφανίζεται συχνά στην περίοδο «off», όταν τα επίπεδα των φαρμάκων δηλαδή είναι χαμηλά. Γιατί εμφανίζονται αυτά τα συμπτώματα στη νόσο Πάρκινσον? Η ελάττωση ορισμένων σημαντικών ουσιών στον εγκέφαλο, όπως η ντοπαμίνη, η σεροτονίνη και η νοραδρεναλίνη, μπορούν να οδηγήσουν στις διαταραχές αυτές. Βέβαια, πέραν αυτού, η δυσκολία την αποδοχή της νόσου και η στάση μας απέναντι της, αλλά και πολλοί άλλοι παράγοντες (προηγούμενο ιστορικό, κοινωνικοί, οικογενειακοί κτλ), μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε τέτοια συμπτώματα. Αντιμετωπίζονται; Ναι, αντιμετωπίζονται. Καταρχάς θα πρέπει να διαγνωστούν. Πολλοί ασθενείς δεν μιλούν εύκολα για το πώς νιώθουν, ή δεν θεωρούν ότι υπάρχει συσχέτιση της νόσου με αυτά τα συμπτώματα. Επιπλέον θα πρέπει να διερευνηθεί από τον νευρολόγο η συσχέτιση ή όχι με την λήψη φαρμάκων, ενώ σημαντική είναι και η συμβολή του ψυχιάτρου, καθώς η προσέγγιση θα πρέπει να είναι διεπιστημονική. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να αντιμετωπιστούν αυτά τα προβλήματα, με αντικαταθλιπτικά και αγχολυτικά φάρμακα, αλλά και τα ίδια τα ντοπαμινεργικά φάρμακα. Η ψυχοθεραπεία και η συστηματική άσκηση μπορούν να βοηθήσουν. Η εξατομίκευση της θεραπείας είναι κεφαλαιώδους σημασίας και απαιτεί εξειδίκευση και εμπειρία. Συμπερασματικά Η κατάθλιψη, το άγχος και η απάθεια μπορεί να αποτελούν συχνά συμπτώματα της νόσου του Πάρκινσον. Μπορεί να εμφανιστούν νωρίς, ακόμα και πριν τα κινητικά συμπτώματα ή να εμφανιστούν αργότερα στην πορεία της νόσου. Είναι σημαντικό να μιλήσετε στη/στο νευρολόγο σας εάν νιώθετε κάποιο από αυτά τα συμπτώματα. Η φαρμακευτική αγωγή, η ψυχοθεραπεία και η κοινωνική υποστήριξη είναι σημαντικές για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων αυτών.
Από Μαρία Σταμέλου 06 Apr, 2022
Αυτή η εξαιρετική εκδήλωση για την παγκόσμια ημέρα Παρκινσον, επικεντρώνεται σε πρακτικές συμβουλές και προγράμματα άσκησης.
Από Μαρία Σταμέλου 17 Mar, 2022
Ενημερωθείτε σχετικά με τις Διαταραχές βάδισης στην νόσο Πάρκινσον από την Νευρολόγο Μαρία Σταμέλου στο Μαρούσι.
Από Μαρία Σταμέλου 17 Feb, 2022
Ομιλία της Μ. Σταμέλου στην ημερίδα της Ελληνικής Εταιρείας Νευρολογίας για την Ιατρική Ακριβείας στην νόσο Πάρκινσον.
Περισσότερα Άρθρα
Share by: